Zasady gry na flecie poprzecznym, flecie podłużnym i na oboju

Hotteterre Le Romain Jacques-Martin
tłum. Magdalena Pilch
red. Marek Nahajowski
 
Łódź 2013
ISBN: 978-83-60929-36-0
objętość: 80 stron
 
cena: 35 zł

Pierwsze polskie tłumaczenie traktatu Principes de la flûte traversière, ou flûte d’Allemagne, de la flûte douce, et du hautbois Jacquesa-Martina Hotteterre’a

ZAWARTOŚĆ

• Wstęp
• Od tłumacza

Traktat o flecie poprzecznym

• Przedmowa
• Rozdział I. O podstawie ciała i układzie rąk
• Rozdzaił II. O zadęciu
• Rozdział III. Pierwsze objaśnienie dotyczące dźwięków naturalnych w pierwszej tabeli
• Rozdzaił IV. Pierwsze objaśnienie drugiej tabeli zawierającej tryle na dźwiękach naturalnych
• Rozdział V. Drugie objaśnienie pierwszej tabeli dotyczące dźwięków podwyższonych i obniżonych
• Rozdział VI. Kolejne objaśnienia dotyczące drugiej tabeli zawierającej tryle
• Rozdział VII. Uwagi o niektórych półtonach i trylach
• Rozdzaił VII. O artykulacji, port de voix, accents i doubles cadences na flecie poprzecznym i innych instrumentach dętych
• Rozdzaił IX. O flattements lub tremblements mineur i o battements

Traktat o flecie podłużnym

• Rozdział I. O trzymaniu fletu i układzie palców
• Rozdział II. Objaśnienie pierwszej tabeli wszystkich dźwięków
• Rozdzaił III. Objaśnienie tryli
• Rozdział IV. O flattements i battements

Metoda nauki gry na oboju

 
• Tabele chwytów
• Bibliografia

FRAGMENT WSTĘPU

Spośród wielu francuskich „dynastii” muzyków i konstruktorów chyba żadne nazwisko nie zapisało się w historii równie mocno jak rodziny Hotteterre. Ich dokonania w zakresie budowy instrumentów dętych drewnianych w znaczący sposób wpłynęły na rozwój estetyki brzmieniowej utworów instrumentalnych i wokalno-instrumentalnych. Bez stworzonych przez nich prototypów oboju i fagotu oraz nowych modeli fletów podłużnego i poprzecznego, nie zaistniałyby w obecnym kształcie ani kantaty Bacha, koncerty Vivaldiego, opery Händla, ani symfonika klasyków wiedeńskich. Członkowie rodziny Hotteterre byli jednak nie tylko konstruktorami, ale także wybitnymi instrumentalistami swego czasu. Znaczące zasługi dla rozwoju techniki gry na instrumentach dętych drewnianych, a w szczególności flecie poprzecznym, oddał jeden z jej młodszych członków – Jacques-Martin – twórca licznych kompozycji kameralnych, a przede wszystkim autor jednej z najbardziej znanych szkół gry I połowy XVIII wieku, niewielkiej książeczki zatytułowanej Principes de la flûte traversière, ou flûte d’Allemagne, de la flûte douce, et du hautbois, divisés par tratiés (Paris 1707)…