ZAWARTOŚĆ
  • Wstęp
  • Życiorys
  • Młode lata
  • Laury konkursowe
  • Działalność artystyczna
  • Działalność pedagogiczna
  • Absolwenci klasy prof. Zenona Płoszaja
  • Juror konkursów
  • Nagrody i odznaczenia
  • Zapiski z pobytu w Moskwie
  • Zapiski metodyczne Profesora
  • Rektor
  • Doctor honoris causa
  • Wspomnienia o prof. Zenonie Płoszaju: Anna Wódka-Janikowska, Monika Urbaniak-Lisik, Piotr Pławner, Wanda Wiłkomirska
  • Profesorowie i uczniowie
  • Profesor i współpracownicy
  • Summary
  • Płyta CD

 
Wydając album o profesorze Zenonie Płoszaju w dziesiątą rocznicę Jego śmierci, chciałbym w imieniu swoim i pozostałych wychowanków złożyć hołd Profesorowi za dorobek Jego życia, przybliżyć Jego postać i czas, w którym żył. Przez długie lata miałem tę niepowtarzalną okazję uczyć się u Niego, a potem jako asystent pracować razem z Jego studentami.
Zenon Płoszaj, profesor zwyczajny i doktor honoris causa Akademii Muzycznej w Łodzi, jej wieloletni Rektor, był człowiekiem niezwykle zasłużonym dla kultury, twórcą łódzkiej szkoły skrzypcowej, której ranga znana jest nie tylko w Polsce, ale również poza granicami kraju. To postać sztandarowa, człowiek szczególny, który dzięki swojemu talentowi pedagogicznemu, gruntownemu wykształceniu i ogromnej pracowitości osiągnął najwyższe rezultaty w wychowaniu kilku pokoleń skrzypków. Skrzypce były Jego pasją, to im poświęcił całe swoje zawodowe życie.
Dla wielu z nas prof. Zenon Płoszaj był nauczycielem jednym i niezapomnianym. Był człowiekiem o ogromnym doświadczeniu, służył pomocą i radą. Był znawcą, którego każdy mógł zapytać o najdrobniejsze szczegóły. Lekcje u Niego były wydarzeniem – spotkaniem, na które się czekało i na które nie wypadało iść nieprzygotowanym. Jak mi kiedyś powiedział, również On przygotowywał się do każdej lekcji.
Ogromny dorobek prof. Zenona Płoszaja tak w dziedzinie odtwórstwa muzycznego, jak i pedagogiki skrzypcowej, posiada wymiar historyczny. Do historii przeszły Jego niesłychanie precyzyjne staccato, kreacje koncertów Chaczaturiana i Wieniawskiego, opracowania nutowe pozycji z literatury skrzypcowej. Dzięki staraniom i wysiłkom Profesora wielu adeptów sztuki muzycznej miało możliwość występowania na estradach całego świata. Jego spuścizna znajduje wyraz także w Jego nagraniach, jak również nagraniach i koncertach Jego uczniów.
Jako juror konkursów skrzypcowych słynął z trafności ocen, rzetelnie oceniał innych. W swoich ocenach często był surowy, a uwagi dawał bardzo rzeczowe.
Profesor był człowiekiem o wielkim poczuciu patriotyzmu, wielokrotnie odrzucał propozycje lukratywnych stałych zajęć za granicą na rzecz pracy z młodzieżą w rodzinnej Łodzi. Ciągłość i systematyczność pracy z uczniami uważał za rzecz najważniejszą. Z zamiłowaniem słuchał muzyki, lubił chodzić na koncerty swoich uczniów. Występy te były dla Niego dużymi wydarzeniami, którego nie mógł opuścić. Za to jesteśmy Profesorowi szczególnie wdzięczni, podobnie jak za Jego oddanie, poświęcenie i niezliczoną ilość czasu, którą nam poświęcił, za zaangażowanie i za słowa, które do nas kierował, za uwagi, które będziemy pamiętać, za oklaski, którymi nas obdarowywał po naszych występach, za uczciwość i prawdomówność, której nas uczył.
Wybierając materiały do niniejszego albumu, starałem się wykorzystać te dokumenty, które być może nigdy nie ujrzałyby światła dziennego, a które dobrze oddają charyzmę Profesora Zenona Płoszaja i Jego niewyczerpany trud nauczyciela skrzypiec.

Tomasz Król

 
Płyta CD | Zenon Płoszaj – skrzypce
  1. Henryk Wieniawski – Polonez A-dur op. 21
    fortepian: Bronisław Hajn
  2. Giuseppe Tartini – Sarabanda
    fortepian: Bronisław Hajn
  3. Tomaso Antonio Vitali – Ciaccona g-moll
    fortepian: Krystyna Żarnowska
  4. Jean-Marie Leclair – Sarabanda i Tambourin
    fortepian: Edward Przyłęcki
  5. Georg Friedrich Haendel – Aria
    fortepian: Krystyna Żarnowska
  6. Georg Philipp Telemann – Allegro
    fortepian: Edward Przyłęcki
  7. Wolfgang Amadeusz Mozart / Fritz Kreisler: Rondo G-dur
    fortepian: Edward Przyłęcki
  8. Roman Statkowski – Krakowiak op. 7
    fortepian: Edward Przyłęcki
  9. – 11.
    Tadeusz Paciorkiewicz – Sonata skrzypcowa (1954)
    fortepian: Krystyna Żarnowska
  1. Henryk Wieniawski – Walc-Kaprys op. 7
    fortepian: Bronisław Hajn
  2. Henryk Wieniawski – Kaprys op. 10 nr 4 na skrzypce solo
 
SŁOWO O NAGRANIACH

Nagrania zostały zarejestrowane w studiu Polskiego Radia w Łodzi w końcu lat 50. i na początku 60. ubiegłego wieku. Słuchając ich, mam w uszach ton, jaki Profesor wydobywał ze skrzypiec na lekcjach, grając z niezwykłą precyzją i łatwością, zgrabnie i sprytnie, z wyczuciem frazy i instrumentu, ze smakiem, z ogromną kulturą prowadzenia smyczka, pięknymi jego zmianami, i oczywiście z niezapomnianym staccato. To są interpretacje człowieka kochającego skrzypce i muzykę, który nie tylko pięknie grał na skrzypcach, ale również potrafił „pięknie” tej gry uczyć.

Tomasz Król